حکایت خولی بن یزید اصبحی را حتما شنیدید؟؟
سر منور حسین بن علی علیه السلام را، خولی به کوفه برد. اما شب شد و دیر به دارالاماره عبیدالله بن زیاد، رسید و درب آنجا بسته بود. لذا به خانه اش رفت و سر را در زیر طشتی، و به نقلی در «تنور» پنهان کرد. 
همسرش پرسید، با خود چه آورده ای؟ خولی گفت: چیزی آورده ام که برای همیشه ثروتمند و بی نیاز خواهیم بود.
سر حسین بن علی علیه السلام را به خانه آورده ام!
همسر او گفت: وای بر تو! مردم سیم و زر به خانه می برند و تو، سر فرزند رسول خدا آورده ای! به خدا سوگند که هرگز در کنار تو نخواهم ماند.
این را گفت و بلند شد و بیرون آمد و ناگهان نظرش بر نوری عظیم افتاد و دید که: نوری به آسمان می رود و این نور از آن سر منور ساطع است و ملائکه به صورت مرغان سپید، در اطراف آن هستند.

حکایت امروز این کفاری که به خیال باطل خود با هتک حرمت به قرآن کریم سعی در محو کردن نام اسلام و مسلمانان و خاموش کردن نور قرآن دارند همان حکایت دیرینه خولی ملعون است. آنان به خیال خود با سوزاندن قرآن مجید مهر سکوتی بر کلام الهی و تعالیم انسان ساز و حیات بخش آن زده اند، در حالی که از وعده حتمی الهی مبنی بر رساندن نور خدا و قرآن در منتها درجه خود بی خبرند:

«یُریدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَی اللَّهُ إِلاَّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ »

اینان نمی دانند با چنین اعمال پست و وقیحانه ای تیشه به ریشه خود زده و در واقع دودمان خود را به آتش خشم الهی می کشند.
با این وجود وظیفه هر عاشق و مومن خدا جو و منتظر واقعی دفاع از حیثیت دین و اسلام و کلام الهی است. تاسف خوردن کافی نیست. باید علناً این اقدام وقیحانه را محکوم کرد و با مشت های گره کرده ایستادگی خود در دفاع از کتاب و دینیمان را در مقابل چشم جهان به نمایش گذاریم . 

میعاد گاه ما راه پیمایی پس از نماز دشمن شکن جمعه 26 شهریور، اجر همگی با امام زمان (عج)