قبل از زمان ظهور حضرت موسی(ع) مردمان آن دوره همانند ما در انتظار ظهور موعودی بودند که فقط نام او را می دانستند...موسی.....

هنگامی که از رنج ها و ستم هایی که فرعون زمان بر آنها وارد می کرد به ستوه آمدند همگی دست به دعا برداشته و تعجیل در ظهور منجیشان را خواستار شدند،در روایتی از امام صادق (ع)(جلد 50 بهار الانوار) آمده است: در حالی که قرار بود ظهور حضرت موسی (ع) 400 سال بعد از آن زمان اتفاق بیافتد اما به دلیل تضرعات مردمان به پیشگاه خدا 170 سال از این زمان کم شد!!!!

به این دلیل می گویند ظهور پدیده ایست اجتماعی! ظهور همانند انقلاب شرایطی دارد که باید مردمان آن جامعه شرایط و بستر آن را مهیا کنند.

جالبه بدونید 90 سال بعد از غیبت کبری ، امام زمان (عج) در نامه ای به یکی از یارانشان عنوان می کنند که ظهور طولانی شده است ،به شیعیانمان بگویید برای فرج دعا کنند!!

حال که حدود 1100 سال از غیبت می گذرد مقصر اصلی در نیامدن امام کیست؟ آیا این ما نیستیم که با کوتاهی در دعا برای ظهور از اعماق دل و جان جهان را از حضور یگانه حجت الهی بی بهره کرده ایم؟

کاش کمی در کلام آیت الله بهجت تامل می کردیم.ایشان در جواب به سوالی در ارتباط با وظیفه ما در دوران غیبت می فرمایند:

(( گویا ائمه ما (ع) این مطلب را با ما اتمام حجت کرده اند ،ولذا فرموده اند:برای فرج بسیار دعا کنید.
البته نه لقلقه زبان!و نیز فرموده اند: به راه و رسم نخستین عمل کنید.
یعنی در وقایع و رویدادهای تازه آنگونه که در گذشته عمل می کردید،عمل کنید.ائمه (ع) به ما یاد دادند که به یقینات عمل کنیم و هر کجا یقین نداشتیم توقف و احتیاط نمائیم.))

همچنین ایشان از جمله راه های آمادگی برای ظهور را توبه می دانند و می گویند : ((همین توبه باعث می شود که این همه بلا هایی که بر سر شیعه آمده است،که واقعا بی سابقه است ،و بلاهای دیگری که تا قبل از طهور آن حضرت می آید،از سر شیعه رفع و دفع گردد.))

پس ما که طالب حضور و ظهوریم، چرا کاری نمی کنیم که همیشه خودمان را پیش آن حضرت ببینیم؟ او ما را میبیند و ما او را نمی بینیم! چرا اینقدر دوریم!

پس بیایید از امروز برای به هلاکت نیفتادن در آخر الزمان ،دعای فرج را بخوانییم.البته دعای فرجی که درهمه ی اعمال ما اثر بگذارد. و از او بخواهییم که برساند صاحب کار را....

برای تعجیل در ظهورش صلوات