شبهه ای ته دلش مانده بود. نمی دانست چکارش کند. سوالاتش را نوشت و داد دست محمد بن عثمان، نماینده امام.
مدتی نگذشته بود که نامه ای با خط خود امام به دستش رسید:" خدا هدایتت کند و تو را ثابت قدم بدارد.این را بدان که خدا با هیچ کس قوم و خویشی ندارد.هرکس منکر من باشد از من نیست. راهش همان راه پسر نوح است. پول هایی را هم که برای ما می فرستید فقط برای این قبول می کنیم که پاک شوید. هرکس می خواهد بدهد و هرکس نمی خواهد نه. خداوند چیز هایی به ما داده که از همه این ها بالاتر است... درباره علت غیبت هم که پرسیده بودی جوابت این آیه است:" ای مومنان درباره چیزهایی سوال نکنید که جوابش شما را ناخوش آید." پدرانم، همه مجبور به زندگانی در حکومت طاغوت زمان شان شدند ولی موقع قیام من، بیعت هیچ کس بر گردنم نیست.در زمان غیبت، من مانند خورشید پشت ابر شما را هدایت می کنم.درباره چیرهایی که به دردتان نمی خورد و تکلیفی هم به دانستن شان ندارید سوال نکنید. برای تعجیل در فرج زیاد دعا کنید که گشایشی است در کار شما.والسلام."
                                                                                                                                                                                            بحارالانوار، ج 53، ص 180