یکی از شواهد و قرائنی که نشان می دهد،اصل مهدویت،ریشه دار و در صدر اسلام،امری حتمی بوده است،داستان مهدی های غیر واقعی است که در گذشته پیدا شده و اسامی آنها در تواریخ،ثبت است.برای روشن شدن مطلب ،به چند نمونه توجه کنید.
گروهی از مسلمانان محمدبن حنفیه را امام و مهدی موعود پنداشته اند،می گویند:نمرده و در کوه رضوی غایب است.در آینده ظاهر می شود و دنیا را پر از عدل و داد می سازد.
گروهی از جارودیه ،محمد بن عبدالله بن حسن را امام و مهدی غایب می پندارند و در انتظار ظهورش هستند.
ناووسیه ، حضرت صادق را مهدی و زنده و غایب می دانند.
واقفیه ، موسی بن جعفر را امام زنده و غایب می پندارند و معتقدند : آن جناب بعده ظاهر می شود و دنیا را پر از عدل و داد می کند.
گروهی از اسماعیلیه،عقیده دارند: اسماعیل رحلت نکرده،بلکه از باب تقیه ،نسبت مرگ به وی داده شده است.
فرقه باقریه،حضرت باقر را زنده و مهدی موعود می دانند.
فرقه محمدیه،عقیده دارند:بعد از امام علی نقی،فرزندش محمد بن علی امام است.او را زنده و مهدی موعود می دانند،با این که در حیات پدرش وفات یافته.
جوازیه، چنین معتقدند که:حجت بن الحسن را فرزندی بوده و او مهدی موعود است.
فرقه ای از هاشمیه،عبدالله بن حرب کندی را امام زنده غائب می دانند و انتظار ظهورش را دارند.
گروهی از مبارکیه، محمد بن اسماعیل را امام زنده غائب می پندارند.
یزیدیه، عقیده دارند: یزید به آسمان صعود نموده است.بعدا باز می گردد و دنیا را پر از عدل و داد، می کند.
به عقیده اسماعیلیه،این مهدی که در اخبار وارد شده،همان محمد بن عبدالله،ملقب به مهدی است که در مملکت مصر و مغرب،به سلطنت رسید.می گویند که:پیغمبر فرمود:خورشید در سال سیصد از مغرب نمایان می گردد.
گروهی از امامیه،بر این عقیده اند که:امام حسن عسکری،زنده است و اوست قائم،که اکنون در غیبت است،بعدا ظاهر می شود و زمین را از عدل و داد پر می کند.
گروه دیگری معتقدند:مرده است،ولی بعدا زنده می شود و قیام می کند،زیرا معنای قیام،قیام بعد از مرگ است.
قرامطه،محمد بن اسماعیل را،مهدی موعود می دانند و عقیده دارند که:زنده است و در بلاد روم،زندگی می کند.
فرقه ابی مسلمیه،ابو مسلم خراسانی را،امام زنده غائب می پندارند.
گروهی،امام حسن عسکری را مهدی دانسته،می گویند:بعد از مردن،زنده شده و اکنون در حال غیبت زندگی می کند.بعدا ظاهر می شود و دنیا را از عدل وداد سرشار می سازد.