تجربه چراغ راه زندگی است.
این چراغ ها را در زندگی خودمان و دیگران، روشن نگه داریم.
اگر شعله و نوری در تجارب حیات است، چه بسا از سوختن یک جان و شعله کشیدن یک زندگی است.
چه بهتر که ان را نثار راه نوآمدگان کنیم که در آغاز راهند.
شما تاکنون، چند نمونه از این گونه مشعل ها را سر راه تاریک دیگران روشن کرده اید؟
کاش انسان ها، تجربه های آزموده را دو بار تجربه نکنند.
پس آیینه عبرت به درد چه روزگاری می خورد؟
خیلی ها با دیدن یک محبت دل می بازند و خام می شوند.
جوانی و کم تجربگی و غرور هم به کمک می آیند و یک زندگی که می توانسته شاداب و پر امید و با صفا باشد، به گورستان تیره و سرد تبدیل می شود.
خوشا به حال آنان که هنوز عصب غیرت و رگ جوانمردی در وجودشان از حس و حرکت نیفتاده است.
اگر گل نیستی،خار هم نباش...!
این طوری بهتر است.