پیامبر می فرماید: «ماه رمضان برترین ماه سال قمری است.» هم چنین در جایی دیگر ایشان فرموده : «مهدی(عج) سید و آقاست.»

اگر امروز امام مهدی(عج) برترین و کامل ترین انسان روی زمین است و ماه رمضان هم بهترین ماه خداست، پس باید بین این دو پیوندی عمیق باشد. اگر ماه رمضان، ماه ویژه سیر و سلوک است، پس باید با امام زمان(عج) که برترین سالک و رهروی خداست، پیوندی خاص وجود داشته و بین سلوک معنوی ما در این ماه با امام زمان(عج) هم رابطه ویژه ای باشد.

در ماه رمضان سه نوع رابطه است:

• پیوند امام مهدی(عج) و ماه رمضان،
• پیوند سلوک عبادی و معنوی ما در ماه رمضان با امام مهدی(عج)،
• رابطه سه گانه، یعنی رابطه ویژه امام مهدی(عج) با ما در ماه رمضان.

زیارت آل یاسین شرح حالات عبادی و معنوی امام مهدی(عج) است. امام مهدی که راهش، امتداد راه پیامبر و امیرالمؤمنین و امام زین العابدین(ع) است. عبودیت و بندگی او نه از سر نیاز یا ترس، بلکه از سر درک حقیقت هستی و سپاس گزاری از خداست، عبودیتی که همیشه در وجود امام جاری است و در برخی حالات به نقطه اوج خود می رسد و ماه رمضان نقطه اوج بندگی امام است.

فهم حقیقت رمضان و توفیق رسیدن به معبود جز با توسل به پیشگاه مهدی(عج) میسر نمی شود. دعای افتتاح هم در ماه رمضان درس سلوک می دهد که پروردگارا من خواهان تمام خوبی ها و کمالات هستم و می دانم که راه رسیدن به این کمالات توسل به امام مهدی(عج) است. پس مرا به برکت وجود او به نهایت نزدیکی به خود برسان.

هدایت معنوی و باطنی انسان ها به دست امام مهدی(عج) است و به برکت وجود معنوی و نورانی اوست که عالم هستی از فیض حق تعالی بهره مند می شود. حال اگر امام در نهایت بندگی باشد، در عبودیت او رحمت و مهربانی خدا نیز اوج می گیرد.
دعای امامان نشان می دهد که آن ها هم به درگاه حق تعالی رو می آوردند و برای کل هستی و به ویژه برای ما انسان ها از خداوند طلب بخشش می کردند. به همین دلیل است که می گویند به برکت سلوک معنوی امام، حیات بشری شکل می گیرد و امتداد می یابد و عالم به سوی کمال حرکت می کند و تنها با این تعبیر شب قدر معنا می یابد.

غروبی ترین نگاه دلم را روانه سامرا می کنم و پای ضریح عطرآگینت زانو می زنم....اما نشانی از ضریح  نیست.
پارچه ی سبزی ست دورتا دور ضریحت که ناخوداگاه چشم دل را روانه ی کعبه می کند.اگر در حیات دنیایی ات طواف کعبه نکردی امروز هزاران دل به دور ضریح کعبه مانندت طواف می کنند.
چه قدر مظلومانه و غریبانه است.از چند فرسخی حرمت،غربت و مظلومیت از در و دیوار گلوله خورده و شیشه های شکسته شده نمایان است.
در مظلومیت و غربتت همین بس که در طول یک ساعتی که پای  مرقدت بودم سوال اکثر نظاره کنندگان این بود: که اینجا مرقد کیست؟
آقای من، مولای من، نمی دانم گناه این ندانستن ها گردن خودشان است یا روحانی که مسئول آوردنشان به اینجاست و یا امثال مایی که ادعای شیعه بودنمان می شود.
می دانم اگر قرار بود درباره امام علی (ع) یا امام حسین (ع) و حتی امام رضا (ع) سخن بگوییم ثانیه ها و دقایق و ساعت ها می گذشت و ما هنوز هم برای سخن گفتن حرفی داشتیم. پس این گناه ماست که در ثنای شما جز نام پدر و پسر و سالهای زندان بودنت وحتی کمی بیش از این چیزی در بساط نداریم.
شاید به جرم همین گناه، دشمنان ما ،آستان ملکوتیت را این چنین ویران کردند.لعنت خدا بر آنها باد.
هر کدام از سنگ ها و آوارهای اطراف حرمت دشنه ای است بر قلب شیعه. باید خون گریست در غربت و مظلومیت شیعه.
خدای من، تا کی این همه درد و رنج؟ تا کی این همه بی حرمتی به ساحت مقدس امامان ما؟ پس کی می رسد دوران طلایی حضور؟ پس کی می رسد آقا و سرورمان؟ بار الها برسان صاحب کار را.

السلام علیکما یا امام هادی (ع) و یا امام حسن العسکری (ع)

کربلا پیش از تو نام زمینی بود و سرزمینی، پس از تو سجده گاه عرش شد و قبله گاه هر آنکس که که گناهش اسیری است و راهش آزادی. کربلا پیش از آنکه تو بر آن گام نهی، بی نام زمینی بود گم شده در زمان، بر گام های تو بود که برای کربلا نام روئید و جاودانگی.

دوستان عزیزم، رهسپار دیار آزادی و آزادگی، کربلای معلی هستم.جای همه خالی.انشاالله نائب الزیاره شما هستم.

مولای من! مقتدای من! ای بهشتی ترین نگار! ای نور مستدام! سلام بر تو.سلام بر تو.
سلامی همراه با ولایتی خالصانه، ای مطلوبترین بهار موعود.
آقای من، دل به مهر تو بسته ام و از عشق تو لبریز شده ام. ای بهار موعود عالم، ای خورشید هدایت بتاب.
ای موعود، ای نور سینه مومنان، حضورت را به روشنی حضور خورشید پشت ابر در میابیم و بر تیرگی دل خویش مینالیم و اسارتمان در بند جسم خاکی را اندوه می خوریم.خوشا حضور تو ای مهدی عزیز.
ای بهشت برین، هوا را از عطر حضورت آکنده ساز.
مولای من، مرا به دوستی خود بخواه و این کمترین را به آرزوی قلبی اش برسان.

مولای من! ای کاش میلادت را با حضورت جشن می گرفتیم نه با طعم انتظار ظهورت. اما این انتظار را عاشقانه و به شوق وصالت تحمل می کنیم تا بیایی و گره از کار زمانه بگشایی. و زمزمه کنان با دعای فرج به انتظار مقدمت هستیم.
به امید روزی که بیایی!

نیمه شعبان،ولادت با سعادت آخرین گل باغ ولایت، حضرت مهدی (عج)، بر همه ی عاشقان و منتظران تبریک و تهنیت باد.
برای تعجیل در ظهورش صلوات.

نمی دانم کدام قنوت عطشناک، به دامن عنایت تو، توفیق استجابت خواهد یافت تا از قله های بلند غیبت، به دنیای خاکی ما نزول فرمایی! شب هنوز در تداوم است و منتظران طلوعت به قنوت نشسته اند و به قامت رعنایت رکوع می برند و جای پای تو، سجده گاه خستگانی است که هزار رکعت نیاز، نذر ناز نگاه تو می کنند.
روزگار هنوز گرفتار خشم خداوند است! و این قهر، تاریخ را در شب فراق تو به انتظار صبح حضورت نشانده است.
یا موعود! تا سپیده دم فرج چند نافله باقی است؟ کی می شود مؤذن به تکبیره الاحرامی جهان را به تماشای صبح، صلا زند! تا کی در آیینه های عمر، با دست های بلند ندبه تو را التماس کنیم و تو نیایی! بشریت فرسوده ی فراق توست و منتظر است تا به پیشگاه مقدس تو دو رکعت نماز بگذارد. رکعتی به ظهور و رکعتی به حضور.

نذر سلامتی و تعجیل در ظهور مولایمان، یگانه منجی عالم بشریت حضرت مهدی (عج) در آستانه ولادت با سعادتش دوشنبه شب(شب نیمه شعبان) راس ساعت 23 همگی همراه باهم دست های بلند ندبه را بالا می بریم و دعای فرج را زمزمه می کنیم.
باشد که با این حرکت الهی حضرت حق باقیمانده غیبتش را بر ما ببخشد.آمین.

عصر یک جمعه دلگیر، دلم گفت بگویم، بنویسم، که چرا عشق به انسان نرسیدست،
چرا آب به گلدان نرسیدست، و هنوزم که هنوز است، غم عشق به پایان نرسیدست،
بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید، بنویسد که هنوزم که هنوز است،
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیدست و چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست،
عصر این جمعه ی دلگیر، وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس،
تو کجایی گل نرگس...